گل زیبای من... سلام
به نام خداوند آفریننده ی عشق و دوستی...
به نام خداوند آفریننده ی گل و بلبل...
به نام خدایی که تو را آفرید...
و چه زیبا تو را آفرید...
در خلقت تو کوچکترین نقص و کوتاهی وجود ندارد...
چرا که خالق تو آن کسی است که توانای داناست...
از زیبایی خیره کننده ات دلم به لرزه افتاد...
تمام بند بند وجودم شروع به جدا شدن از همدیگر افتادند...
این متن را در حالی مینویسم که اشک از چشمانم جاری است...
برای تو مینویسم ای کسی که مرا آفریدی...
از تو خواهشی دارم ....
عشق تازه ای آغاز کرده ام....
از تو میخواهم مرا به او برسانی....
بنده ای که رویش سیاه است....
تنها پناهش تویی....آری تو که از نامت جهان به لرزه می افتد...
گناه کوچک و بزرگ ندارد...
کوچکترین لغزش در برابر تو برابر با نابودی است...
چرا مرا با این همه لغزش به نابودی نکشاندی....
با کوچکترین دستور تو تمام فرشتگانت زمین و زمان را به هم خواهند دوخت...
هدف از خلقت ما چه بوده که این قدر هوای ما آدم ها را داری....
اشکم از شوق شود روانه....
دلم شکست اما جانم در امانه....
در پناه تو گنه کاران امان نامه دارند....
امان نامه ای که در سراسر کهکشان ها معتبر است...
به توکل نام اعظمت که همانا تمام جهان به این نام زنده اند.
ای جهان و ای هستی و ای کائنات ...
به نام نامی هستی بخش آغاز میکنیم قصه ی پر غصه ای را....
قصه ی زندگی انسان های خوشبخت و سعادتمندی چون 313 یار امام زمانت...
ظهور حجت ات را هر چه زودتر مهیا بفرما...
همه را عاقبت به خیر کن... .
